کره‌جنوبی و الگوی استفاده از ضایعات مواد غذایی
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۳۵۰۶۴
به گزارش قدس آنلاین، دور ریختن مواد غذایی سبب می شود مقادیر زیادی متان، یکی از قوی‌ترین گازهای گلخانه‌ای را آزاد شود. اما این اتفاق در کره‌جنوبی نمی‌افتد، که تقریبا ۲۰ سال پیش انتقال ضایعات مواد غذایی را به محل دفن زباله‌های خود ممنوع کرد.
در کره‌جنوبی، اکثریت قریب به اتفاق پسماند غذایی به خوراک دام، کود و سوخت برای گرم کردن خانه‌ها تبدیل می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سخنگوی اداره بهداشت شهر نیویورک می‌گوید این شهر که تمام ساکنان خود را ملزم می‌کند تا ضایعات غذایی خود را تا پاییز آینده از زباله‌های دیگر جدا کنند، سال‌هاست که سیستم کره‌ای را زیر نظر گرفته است. در حالی که تعدادی از شهرها برنامه‌های مشابهی دارند، اما تعداد کمی از کشورهای دیگر همان کاری را انجام می‌دهند که کره‌جنوبی در مقیاس ملی انجام می‌دهد. پل وست، دانشمند ارشد Project Drawdown، یک گروه تحقیقاتی که راه‌های کاهش انتشار کربن را مطالعه می‌کند، گفت که این اتفاق عمدتا به دلیل هزینه است. اگرچه افراد و مشاغل برای دور ریختن ضایعات مواد غذایی هزینه کمی می‌پردازند، طبق گفته وزارت محیط‌زیست این کشور، این برنامه سالانه حدود ۶۰۰ میلیون دلار برای کره‌جنوبی هزینه دارد. با وجود این، آقای وست و دیگر کارشناسان می‌گویند که باید از آنها تقلید کرد. او گفت: نمونه کره‌جنوبی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را در مقیاس بزرگتر ممکن می‌سازد.
در سال ۱۹۹۵، دولت بازیافت اجباری کاغذ و پلاستیک را در کره اعلام کرد، اما ضایعات مواد غذایی به همراه سایر زباله‌ها دفن می‌شدند. کی یونگ یو، محقق یک موسسه دولتی سئول برای رسیدگی به ضایعات مواد غذایی می‌گوید: حمایت دولت از تغییر در این روند به دلیل افرادی بود که در نزدیکی محل‌های دفن زباله زندگی می‌کردند و از بوها شکایت داشتند. از آنجا که خورش‌ها جزء اصلی غذاهای کره‌ای هستند، غذاهای دور ریخته شده در این کشور محتوای آب بالایی دارند که به معنای حجم بیشتر و بوی بدتر است. از سال ۲۰۰۵، ارسال ضایعات مواد غذایی به محل‌های دفن زباله در کره غیرقانونی است. دولت‌های محلی صدها تسهیلات برای پردازش آنها ساخته‌اند. مصرف‌کنندگان، صاحبان رستوران‌ها، رانندگان کامیون و دیگران بخشی از شبکه‌ای هستند که آن را جمع‌آوری کرده و به یک محصول مفید تبدیل می‌کنند.
در غذاخوری‌های محبوب در شهر سئول، خورش گرده و کیمچی جیجیگا پرفروش‌ترین غذاها هستند. اما بدون توجه به سفارش، برخی از این رستوران‌ها غذاهای جانبی کوچک مانند کیمچی، توفو، جوانه‌های لوبیا آب‌پز و برگ‌های پریلا را سرو می‌کنند. لی هئون، مالک یکی از این رستوران‌ها می‌گوید: مشتریان می‌توانند بیشتر به خودشان برسند. اما آقای لی بهای آن را می‌پردازد و برای هر ۲۰ لیتر غذایی که بیرون می‌ریزد، حدود ۲۸۰۰ وون، کمی بیش از ۲ دلار باید بپردازد. تمام روز، باقی‌مانده‌ها داخل سطلی در آشپزخانه می‌روند و در زمان بسته شدن رستوران، آقای لی آنها را در سطل مخصوص بیرون خالی می‌کند و روی درب آن برچسبی می‌چسباند، مدرکی که نشان می‌دهد هزینه دفع را پرداخت کرده است. صبح، شرکت‌های استخدام‌شده توسط شهرداری منطقه آن سطل‌ها را خالی می‌کنند.
پارک میونگ جو و تیمش ساعت ۵ صبح شروع به چرخیدن در خیابان‌ها می‌کنند، برچسب‌ها را از روی سطل‌ها پاره می‌کنند و محتویات آن را در مخزن کامیون خود می‌ریزند. آنها هر روز به جز یکشنبه‌ها کار می‌کنند. آقای پارک می‌گوید: حتی انتظار یک‌روزه باعث انباشته شدن مقادیر زیادی زباله می‌شود. حوالی ساعت ۱۱ صبح، آنها به مرکز پردازش زباله می‌رسند، جایی که پسماندها را تخلیه می‌کنند. یک تسمه نقاله زباله‌ها را به یک آسیاب می‌برد که آن را به قطعات کوچک تبدیل می‌کند و چیزهایی که به راحتی خرد نمی‌شود، مانند کیسه‌های پلاستیکی، فیلتر شده و سوزانده می‌شوند.
سپس ضایعات پخته شده و آبگیری می‌شوند. رطوبت وارد لوله‌های منتهی به تصفیه‌خانه آب می‌شود، جایی که مقداری از آن برای تولید بیوگاز استفاده می‌شود. بقیه آن نیز تصفیه شده و به یک مسیر انتقال نزدیک تخلیه می‌شود. آنچه از زباله‌ها در کارخانه فرآوری باقی می‌ماند، چهار ساعت پس از اینکه تیم آقای پارک آنها را رها کرد، به محصول نهایی تبدیل می‌شود که پودری خشک و قهوه‌ای‌رنگ است که بوی خاک می‌دهد. سیم یون سیک، مدیر این مرکز، می‌گوید: این مکمل غذایی برای جوجه‌ها و اردک‌ها، سرشار از پروتئین و فیبر است و به هر مزرعه‌ای که آن را بخواهد داده می‌شود.
در تاسیسات بیوگاز در گویانگ، حومه سئول، ضایعات مواد غذایی - تقریبا ۷۰هزار تن در سال - تحت فرآیند بی‌هوازی قرار می‌گیرند. این ماده تا ۳۵ روز در مخازن بزرگ قرار می‌گیرد در حالی که باکتری‌ها کار خود را انجام می‌دهند، مواد آلی را تجزیه و بیوگاز ایجاد می‌کنند که عمدتا از متان و دی اکسید کربن تشکیل شده است. بیوگاز به یک شرکت محلی فروخته می‌شود که می‌گوید برای گرم کردن ۳هزار خانه در گویانگ استفاده می‌شود. در نهایت ماده جامدی باقی می‌ماند که با تراشه‌های چوب مخلوط می‌شود تا کودی ایجاد شود که به طور کامل مصرف می‌شود.
محققان دریافتند هر تن ضایعات غذایی که در محل دفن زباله پوسیده می‌شود، گازهای گلخانه‌ای معادل ۸۰۰ پوند دی‌اکسیدکربن منتشر می‌کند. منتقدان خاطرنشان می‌کنند که برنامه کره‌جنوبی با وجود تمام مزایایی که دارد به یکی از اهداف خود نرسیده است که آن هدف وادار کردن مردم به دور ریختن کمتر مواد غذایی است. بر اساس داده‌های وزارت محیط‌زیست کره، میزان مواد غذایی دور ریخته شده در سراسر این کشور در طول سال‌ها کم و بیش ثابت مانده است.
منبع: روزنامه دنیای اقتصادمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: ضایعات مواد غذایی ضایعات مواد غذایی کره جنوبی دفن زباله زباله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۳۵۰۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا غذاهای دریایی سرطان زا هستند؟
نظرسنجی انجام شده توسط این تیم نشان داد که ساکنان نیوهمپشایر غذاهای دریایی را با نرخی بالاتر از میانگین ملی مصرف می‌کنند، به این معنی که ممکن است خود را در معرض PFAS و عوارض سلامتی مرتبط با مواد شیمیایی قرار دهند.
به گزارش جی پلاس، در حالی که محققان سطح PFAS شرکت‌کنندگان را آزمایش نکردند، یک مطالعه جداگانه در سال ۲۰۲۳ نشان داد که آمریکایی‌های آسیایی آمریکایی که اغلب رژیم غذایی سرشار از غذاهای دریایی دارند، سطح PFAS در خونشان ۸۹ درصد بیشتر از سایر نژاد‌ها بود.
این مطالعه نشان داد که یک رژیم غذایی غنی از غذاهای دریایی می‌تواند مقصر باشد، زیرا ماهی منبع اصلی آلودگی PFAS است.
مگان رومانو، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: ما خوردن غذاهای دریایی را که منبع عالی پروتئین بدون چربی و اسید‌های چرب امگا هستند، توصیه می‌کنیم، اما همچنین منبع بالقوه‌ای برای قرار گرفتن در معرض PFAS هستند مزایای مصرف غذاهای دریایی برای افرادی که "در مورد رژیم غذایی تصمیم می‌گیرند، به ویژه برای جمعیت‌های آسیب پذیر مانند زنان باردار و کودکان مهم است.
PFASها مواد میکروسکوپی هستند که هزاران سال طول می‌کشد تا در محیط و بدن انسان تجزیه شوند و نام "مواد شیمیایی برای همیشه" را برای آنها به ارمغان آوردند. آنها در منسوجات، فوم آتش نشانی، ظروف نچسب، لباس و بسته بندی مواد غذایی یافت می‌شوند و به منابع آب، خاک و هوا نفوذ می‌کنند.
از آنجایی که PFAS تقریباً در همه جای محیط زیست یافت می‌شود، محققان گفتند که دانستن چگونگی رسیدن این مواد شیمیایی به ماهی در زنجیره غذایی دریایی دشوار است.
در مطالعه‌ای که در مجله Exposure and Health منتشر شد، محققان حدس زدند که صدف‌ها می‌توانند بیشتر در معرض خطر آلودگی PFAS باشند، زیرا در کف دریا، نزدیک‌تر به منابع PFAS در نزدیکی ساحل، تغذیه می‌کنند و زندگی می‌کنند. موجودات دریایی بزرگتر ممکن است PFAS را با خوردن گونه‌های کوچکتر آلوده به آنها بخورند.
هیچ سطح امنی از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی وجود ندارد و چندین مطالعه آنها را با صدها نوع سرطان، مشکلات ناباروری، ناهنجاری‌های جنینی و مجموعه‌ای از بیماری‌های دیگر از جمله اوتیسم مرتبط می‌کند.
محققان گفتند این یافته‌ها بر نیاز به دستورالعمل‌های بهداشت عمومی سختگیرانه‌تر برای تعیین مقادیر ایمن مصرف غذاهای دریایی برای کاهش قرار گرفتن در معرض PFAS تاکید می‌کند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»